ساقیا جامی بده،مستم کن و هوشم ببر

ناز کم کن،وا بده،یکشب بیا نارم بخر

امشب این هوشیاریم،دیوانه می سازد مرا

صبر وآرامم ببر،این جامه را از تن بدر

جام پر کن پی زپی،عاقل نمودن تا به کی

پند وا بگذار و بیرون کن تو اندوهم زسر

یارم از بالا نشستن،شد خراب دیگری

وای اگر من رو کنم سوی خرابات دگر

کنج میخانه نشستن،به ز کنج خانه ام

گوشه ای عزلت گزیدن،بهترازهرسیم وزر

دل سپردم به کمندش،فارغ از مکرو دغل

غافل از اینکه رقیبم،می زند شانه به سر

وه که امشب چه خرابم،می نباشد چاره ام

ناله ام بزم رقیبم را کند مستانه تر

ساقیا از در نرانم،می بده،دل خسته ام

امشب از خوشم ببر،همراهیم کن تا سحر

محمدرضا مهرپویا

نظرات شما عزیزان:

منصوری

ساعت21:55---20 آذر 1389

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام آقای مهرپویا

این چند وقته نتونستم به اینترنت بیام . البته کسی دیگه میومد و سر میزد . خوشحال شدم وقتی به ترانه ی خودم در مجله شما سر زدم نظر ارزشمندتون رو دیدم .

باز هم منتظر نقد و نظراتتون هستم . هم در این مجله هم وبلاگم .

همیشه شاد باشید پاسخ:سلام خانوم منصوری عزیز من هم از همکاری با شما همترانه عزیز خوشحالم و منتظر کارای بعدیتون چشم حتما

زینت سادات جعفری

ساعت0:10---9 آذر 1389

[وب سایت]

سلام ...

شعر جالبی بود و البته با زبان کهن!‌جالبه برام که شما بااینکه ترانه میگید اونم به زبان محاوره این مدل غزل هم کار کنید!

شادباشید

یاحق

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |