حمید طالب زاده مدت هاست که پشت درهای نیمه باز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مانده و منتظر دریافت مجوز برای آلبوم ها و موسیقی های خود است.

وی که چندی پیش کاملا از دریافت مجوز دلسرد شده بود، عزمش را جزم کرده تا این بار بتواند برای جدیدترین آثار خود، مجوز بگیرد و کاملا رسمی به مخاطبان و هوادارن خود بپیوندد. با او در این زمینه و نیز در خصوص مسایلی مشابه گپ زده ایم:
*گویا دیگر نمی خواهید به دنبال آلبوم مجاز باشد و آهنگهایتان را رسما به دست علاقه مندان خود برسانید.چون اخیرا اقدامی از سوی شما در این راستا صورت نگرفته است؟
چرا این فکر را می کنید؟  اتفاقا از خدا می خواهم که مجوز داشته باشم و به من مجوز بدهند تا بتوانم به صورت مجاز کار کنم.
از خدایم است که کنسرت بدهم تا از نزدیک با طرفدارن و علاقه مندان و مخاطبانم در ارتباط باشم. آنها را از نزدیک ببینم و آنها من را ببینند و به صورت زنده موسیقی ام را بشنوند. چرا که وقتی می بینم این همه ایمیل به من می دهند دلم نمی آید که همین طور بی توجه باشم. خیلی از مردم ایمیل می دهندو می پرسند که چه زمانی کنسرت می دهم یا از آلبوم جدیدم چه خبر؟
چه می توان در پاسخ به این همه لطف و محبت آنها بگویم، جز شرمندگی! دلم می خواست در کشور خودم همه مردم را که موسیقی ام را گوش می دهند ببینم و برای آنها کنسرت بگذارم برای همین هم تا کنون نخواسته ام جای دیگری به جز ایران کنسرت بدهم. چون می خواهم نتیجه زحماتی را که کشیده ام د ر کشور خودم ببینم.
خیلی ها می پرسند که از موفقیتی که داری چیزی هم کسب کرده ای و به لحاظ مالی تامین هستی؟ در جواب می گیوم چه چیزی قرار است به دست بیاورم، وقتی ممنوع الکار هستم، وقتی ممنوع الصدا هستم ، وقتی ممنوع هستم!
*باید چه اتفاقی می افتاد که نیفتاده است؟
ببینید خودتام هم می دانید که در همه جای دنیا  از هنرمندان حمایت می کنند. دولت ها به حمایت از هنرمندانشان اقدام می کنند چون هم او را ساپورت کرده اند، هم به نفع خود دولت بوده و هم خیلی ها از این میان منفعت می برند و در واقع اشتغال زایی می شود. در کشور ما هم می توان از این طریق پولسازی کرد. به نفع همه ما است اگر چنین اتفاقی بیافتد. نه این که طرفدارن موسیقی در ایران، به جای کنسرت رفتن در کشورشان مجبور باشند برای دیدن خواننده مورد علاقه خود به ترکیه و دوبی و ... بروند و پول های خود را به جیب دیگران بریزند. من می گویم از این طریق می توان خیلی مفید بود . این مملکت باید بتواند از این راه درآمدی داشته باشد برای خیلی ها اشتغال زایی کند.
*پس مشکل چیست؟چرا این امکان فراهم نمی شود؟
می دانید مشکل ما کجاست؟ بزرگ ترین مشکل ما خود ما هستیم.چرا؟؟ چون وقتی فلان خواننده که غیر مجاز بوده و یا مجاز بوده و به هر دلیلی ممنوع افعالیت شده، مجوز می گید، نمی رویم ارشاد و بگوییم ما هم آمده ایم مجوز بگیرم، بلکه می روزم و صراحتا اعلام می کنیم که چرا به او مجوز داده اید و مجوز من را نمی دهید؟ ما زیرآب یکدیگر زدن را خوب یاد گرفته ایم. ما به راحتی می توانیم پشت سر هم حرف بزنیم و برای اینکه کسی از ما پیشی نگیرد دست به هر کاری بزنیم. اما یاد نگرفته ایم که به حقوق هم احترام بگذاریم.
*این که هنرمندانی مثل ریچارد کلایدرمن و کیتارو  و امثال آنها به ایران بیایند و به جای شما و امثال شما درایران کنسرت بدهند، چیزی را عوض می کند؟
ببینید من مخالف حضور این دوستان هنرمند و این عزیزان در ایران نیستم. بلکه معتقدم همه حق دارند از امکانات بهره مند شوند و به اجرای هنر خود بپردازند. همه باید مجوز داشته باشند و کارشان را ارائه کنند تا مردم بتوانند از میان آنها انتخاب کنند. باید به همه سلیقه ها احترام گذاشت و اگر ما به مردم این اجازه را بدهیم که خودشان دست به انتخاب بزنند یعنی به آنها ، به شعور و به سلیقه اشان احترام گذاشته ایم.
*یعنی می خواهید بگویید برای همه سلیقه ها باید موسیقی داشته باشیم؟این را می خواهید بگویید؟
بله دقیقا! وقتی یک شرکت ماشین سازی فقط به تولید یک نوع ماشین اقدام کند، همه مجبورند از همان یک مدل تهیه و استفاده کنند . وقتی ۵ مدل تولید می کند به تبع می توانند از همان ۵ مدل استفاده کنند. اما اگر ۵۰-۶۰ و بیشتر مدل تولید کنند دیگر افراد حق انتخاب دارند. آن وقت تولید کننده های دیگر نیز مجبورند کیفیت بیشتری برای برای تولیدات خود در نظر بگیرند. چون با رقابت سنگین تری طف بوده و باید در بازار رقابت کنند.

در مورد موسیقی هم وضع به همین منوال است. اگر من تعداد خواننده های بیشتری را ببینم مجبور می شوم به رقابت بپردازم تا در بازار رقابت چیزی از دیگران کم نیاورده و مخاطبان خود را ضمن حفظ کردن، به لحاظ تعدادی ارتقا بدهم. الان هم بچه های موسیقی دارند زحمت خود را می کشند. در این میان مردم باید حق انتخاب داشته باشند. اگر بر فرض موزیسین های حرفه ای از آن سوی مرزها به ایران بیایند جای خوشحالی است. من خودم در کنسرت های آقای کلایدرمن و کیتارو شرکت می کنم . چون می توانم خیلی چیزها از اجراهای آنها یاد بگیرم.
*فکر می کنید چه راهی چاره ساز است؟
من نوعی باید از خودم شروع کنم و خودم را قبل از همه درست کنم تا بعد بتوانم در مورد دیگران نیز نظر بدهم. ما باید از خودمان شروع کنیم. نباید بخیل و حسود باشیم. من می گویم مجوز آقای کلایدرمن را بدهند و از صدقه سری او مجوز من را هم بدهند تا من هم بتوانم کنسرت بدهم. حضور افراد حرفه ای برای موسیقی خوب است ولی متاسفانه ما خوب فکر نمی کنیم. ما باید طرز فکرمان را عوض کنیم. متاسفانه همان طور که قبلا هم گفتم زیر آب زدن در ما به طرز شگفت آوری رشد کرده و به عنوان یک صنعت در آمده است. اینقدر خوب رشد کرده که همه گیر شده است . متاسفانه ما وقتی کسی را موفق می بینیم به این فکر نمی کنیم که او موفق است و ما هم به سمت موفقیت برویم. بلکه پیش از هر چیزی به این فکر می کنیم که او پایین بکشیم تا خودمان را علم کنیم و پیش برویم.
*نمی خواهید مسیرتان را امتحان کنید؟
واقعیتش این است که تا کنون پیشنهادهای بسیاری داشته ام که متاسفانه هیچ یک جواب نگرفته اند. خیلی از شرکت ها اعلام آمادگی کردند که با من همکاری می کنند ام متاسفانه نتوانستند مجوزم را بگریند. امیدوارم که هر چه زودتر بتوانم در لیست خواننده های مجاز قرار گرفته و برای علاقه مندانم کنسرت بدهم. به امید آن روز!

منبع:فرهنگخانه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:حمید طالب زاده,آلبوم,مصاحبه,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |