اجراي صحنه‌اي بخش‌هايي از آلبوم «وداع» سيدحسام الدين سراج، كه توسط اين خواننده و با همراهي گروه نينوا در آستانه اربعين حسيني در تالار انديشه حوزه هنري شروع شد، در شب اربعين حسيني و با استقبال بسيار مخاطبان مشتاق پايان يافت.

 

به گزارش خبرگزاري فارس، ويژه برنامه موسيقايي صحنه‌اي «وداع»، به كوشش مركز موسيقي حوزه هنري و دركناربرنامه هاي تركيبي ديگري شامل اجراي نمايش ، تعزيه و شب شعرهاي عاشورايي و با عنوان سوگواره عصر سوره از دوم تا چهارم بهمن اجرا شد و در آن تركيبي از سازهاي كوبه‌اي چون دهل، دمام و سنج با سازهايي چون ني وعود به كار گرفته شد كه ابداعات و خلاقيتهاي خاص خود را داشت چرا كه درآن سازهايي متناسب با موسيقي عاشورايي و مذهبي با سازهاي عود وني تركيب جالبي شده بود و حاصل تركيب اين سازها، فضايي متمايز در اين گونه از موسيقي ايجاد كرده بود.
حسام‌الدين سراج، كه براي اولين بار در موسيقي ايراني قطعاتي موسيقايي را بر اساس شعرهايي از عمان ساماني مرثيه‌سراي برجسته معاصر در آلبوم وداع اجرا كرده است؛ در اجراي صحنه‌اي اين قطعات، شوري نجيبانه را با حزن موجود در شعرهاي ملهم از واقعه عاشورا به هم آميخته و در فضاي موسيقي سنتي ايراني برده بود كه وجه تمايز خاص خود را با ديگر فضاهاي موسيقايي اين گونه از موسيقي داشت.
انتخاب شعرها و بخصوص استفاده سراج از شعر پريشاني، كه از جمله سروده‌هاي حزن انگيز برگزيده از گنجينه «عمان ساماني» است، به در آمدن اين فضاي چند لايه مضموني كمك زيادي كرده بود چرا كه در شعرهاي انتخاب شده، ظرفيت‌هاي خاص مضموني در ارتباط با موضوع عاشورا به صورتي تلويحي و غير مستقيم نهفته بود و به همين خاطر سطح كار ارتقاء يافته و جلوه متمايزي به آن بخشيده بود .
سراج در كنار شعرهاي عمان ساماني، از شعرهاي ديگر شاعران معاصر، از جمله شعر غريبه از سرودههاي غلامرضا كافي و شعر «گريه خون» ازسروده مشترك عليرضا قزوه و ابراهيم درويشي هم بهره برده بود. ملودي پردازي و تنظيم هوشمندانه شعرها نيز توسط سيدمحمد ميرزماني، به گونه‌اي صورت گرفته بود كه شور و حزن و حماسه به نحو متناسبي با هم تركيب شده و ميان ملودي‌ها و مضمون هم تناسب خاصي وجود داشت. در عين حال در قطعات و مقاطع باريتم كمي تندتر، سنگيني و اصالت كارحفظ شده بود.
در اين برنامه موسيقايي، اتفاقاتي هم در زمينه نوازندگي افتاده بود و آن، كاركرد به نوعي متفاوت تر سازها در فضاهايي ابداعي خلاقانه بود كه ساز و كار مانورهايي موسيقايي را براي نوازندگان پديد آورده بود. به طوري كه نوازندگان سازهاي كوبه‌اي با طمانينه بر سازهاي شان مي‌كوبيدند و نوازنده عود هم، برتغيير و تنوع ريتم‌ها، ضمن ارائه مانورهايش، مسلط بود. حتي در اين اجرا ساز ني هم ، كه ساز حزن و شرح فراق و ناله است، كارآيي‌هاي تازه‌اي پيدا كرده بود.
در پايان بايد گفت، اجراهايي از اين قبيل، كه با حضور هنرمندان برجسته‌تر موسيقي مذهبي شكل مي‌گيرد، مي‌تواند الگويي اصيلتر و قابل تامل تر در اين گونه از موسيقي باشد و به رشد اين نوع موسيقي بينجامد و مخاطب را هم با موسيقي جدي تري در اين زمينه روبرو مي‌كند.
آلبوم «وداع» در سال 81 در استوديو پژواك مركز موسيقي حوزه هنري توليد و انتشار يافت و سپس در سال 84 در قالب 2 لوح فشرده، كه شامل 16 قطعه بود، براي دومين بار منتشر شد و انتشار آن هر سال تمديد شد و توجه زيادي از مخاطبان موسيقي ديني و مذهبي و همچنين هنرمندان موسيقي را برانگيخت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:اخبار موسیقی ایران,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |