آخر دل دیوانه چه خواهی ز من زار

من خفته ی بیدارم و مجنون دل آزار

جادوی دو چشمش زده برق و تو در آ تش

ای وای از این دام که گشتیم گرفتار

زان چشم سیاه و لب خندان حذرای دل

کاین سحر کند وان دگری فتنه ی بسیار

آن سیم تنش وسوسه آرد چو خرامد

وین عشوه گری در سخنش مزه ی گفتار

آری که تویی راست ولی خوب نظر کن

چندین چو تویی گم شده در خرمن این یار

بر چهره ی اوغنچه شکوفد چو بخندد

این غنچه شود محو و دگر غنچه پدیدار

اما به چه خندد به تو ای دور ز پندار

لختی بنگر لشکر دلداده به دلدار

این پند من و٬ هر چه بگویی کنم آنسان

تا دور شود این تب جان سوز شرربار

یک گفته ز دل آمدو زان پس شده خاموش

"من رفته ام از دست مرا بیش میازار"!!

 علی حیدری معاف 13880625

نظرات شما عزیزان:

افشین نظری

ساعت16:01---20 دی 1389

با سلام

غزل دلنشینی بود بسیار مشعوف شدم

از خواندنش سبز باشید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |